Martyna Borowiecka

Martyna Borowiecka uprawia malarstwo sztalugowe, rysuje, tworzy obiekty i instalacje malarskie. Jest absolwentką Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP, gdzie w 2019 roku uzyskała tytuł doktora. Artystka reinterpretuje i uwspółcześnia język przedstawiania martwej natury. W tym kontekście interesuje ją szczególnie przetworzenie na własne potrzeby problematyki trompe l’oeil. Borowiecka tworzy na płótnach iluzję trójwymiarowej przestrzeni, poddając szczegółowej analizie różnego typu materiały, jak plastik, aluminium, drewno czy tkaniny o zróżnicowanej fakturze. W tym celu swoją pracownię zamienia w laboratorium badawcze: najpierw przez wiele godzin układa i drapuje materiał, który następnie szczegółowo studiuje, szkicuje i tłumaczy na język przestrzeni dwuwymiarowej. Dla Borowieckiej obraz stanowi miejsce namysłu nad regułami widzenia. Artystka dąży do zatarcia granic pomiędzy tym, co w percepcji obrazu jest rzeczywiste, a tym, co wyobrażone i dopowiedziane przez odbiorcę. W obrazach pokazywanych na wystawie problematyka trompe-l’oeil zostaje poszerzona o namysł nad malarskością kolażu. Płótna zostały namalowane nie tylko w oparciu o obserwację martwej natury, ale też odtworzono na nich elementy kolaży tworzonych przez artystkę. Tytuły prac pochodzą z książki Joan Lindsay Piknik pod wiszącą skałą. Umysł przyzwyczajony do poszukiwania logicznego wytłumaczenia przedstawień plącze się i gubi w niedopowiedzeniach, niedopasowaniu do siebie poszczególnych elementów, gęstej i mrocznej atmosferze podszytej niepokojem.